KURBAN - BİR VAZGEÇİŞ ÖYKÜSÜ

Her öykü bir istekle başlar...

Anlamlı ya da anlamsız,

Küçük ya da büyük,

Bir istek...

İnsan isterken isin sonunda ne kazanacağına konsantre olur,

Hayal kurar,

Kendini motive eder,

Ha gayret…

Az kaldı!

Ama hiç hesap etmez ki...

Her istek önce kurbanını ister...

Anlamlı ya da anlamsız...

Küçük ya da büyük...

İnsan ister, dua eder, hayal eder, harekete geçer...

Hayat ise soru sorar her hamlesinde...

Peki, şimdi isteğine ulaşmak için neyden vazgeçiyorsun?

İnsan ister...

Zengin olmak istiyorum...

Hayat sorar...

Nelerden vazgeçeceksin?

Uykundan, gençliğinden, sevdiklerinle vakit geçirmekten...

Vazgeçebilecek misin?

İnsan ister...

Evlenmek istiyorum.

Hayat sorar...

Nelerden vazgeçeceksin?

Ana kucağından, baba ocağından seni her halinle kabul edenlerin rahatlık konforundan, sorumsuzluktan ....

Vazgeçebilecek misin?

İnsan ister...

Sınavda yüzde bire girmek istiyorum...

Hayat sorar...

Yüzde doksan dokuzun istediklerinden... 

Vazgeçebilecek misin?

Her istek önce kurbanını ister.

Herkese, her zaman aynı soruyu sordu hayat...

İbrahim de istedi...

Soyunun devam etmesini...

Ve bu gerçeği biliyordu...

O yüzden kurbanını hayat istemeden kendi vermek istedi...

İbrahim istedi.

Soyumun devam etmesi için en sevdiğimi kurban ederim...

Hayat sormadan neyi kurban vereceğini söyledi…

İsteği kabul edildi...

İsmail ona verildi...

Ve hayat kurbanını bekledi İbrahim’den...

Bekledi... Bekledi... Bekledi...

Ama İbrahim duasını unuttu...

Kurbanını vermeyi unuttu…

Hayat hatırlattı...

İsteğin için neyden vazgeçecektin İbrahim?

Sözünü tut...

İbrahim hatırladı...

Neyden vazgeçecektim?

En sevdiğimden...

En sevdiğim kim?

İSMAİL...

Kurbanını sona bırakmıştı…

Ve bedeli büyümüştü.

Canını yakacak kadar... 

Çok istediği soyundan vazgeçmek zorunda kalacak kadar...

İbrahim Sözünü tutmalıydı, İsmail’i en sevdiğini kurban vermeliydi...

Çünkü gerçeği çok iyi biliyordu...

Oyunun kuralı buydu

Bu bir vazgeçiş öyküsüydü...

İstemen de sorun yok...

İsteğin için neyi kurban edeceksin 

Ne kadar samimisin istediğinde?

İsteğinin gücünden değil vazgeçişinin gücünden anlaşılırdı samimiyetin... 

Biliyordu...

Ve biliyordu ki her istek kurbanını alır.

Ya işin başında ya da sonunda…

Ama mutlaka o kurban verilir.

Hiçbir istek yok ki vazgeçişi olmadan, kurbanını almadan gerçekleşsin 

Biliyordu, bu kurban verilmeliydi...

İbrahim Sözünü tuttu...

Yüreği sızlayarak, İsmail’inden vazgeçti

Ve ALLAH samimiyetini test etti...

İbrahim testi geçti…

Kurban vermesi için; İsmail yerine ALLAH tarafından koç ikram edildi…

Ve İsmail’i ona geri verildi...

Ama hayat devam etti...

İnsandan

Her istek için önce kurbanını istemeye...

O günden beri...

İnsan istedi.

Anlamlı ya da anlamsız,

Küçük ya da büyük,

Hayat sordu...

Nelerden vazgeçebileceksin?

Anlamlı ya da anlamsız,

Küçük ya da büyük,

İsteğin kadar kurbanını verebilecek misin?

Ve bekledi hayat...

İsmail’ine kavuşmadan önce...

Neyden vazgeçeceğini görmek istedi…

Çünkü biliyordu,

Hayat aslında bu bir vazgeçiş öyküsüydü...