KAFAMDA DELİ SORULAR

 

Bir merakla çıktığım bu yolda düşünürken genelde insanların ne yapmamız gerektiğini söylediğini duyar gibiyim. Yardımcı olmak ister söyler. Dosttur söyler. Annedir söyler. Büyüklerimizdir söyler. Herkes kendi en doğru bildiği yolu söyler. Ama neredeyse ortak bir cevap göremedim nasıl yapacağımızla ilgili söylenenlerden. 

Peki doğru yola giden kaç yol vardır? Bu yolun bir yordamı var mı? 

İnsan hayata dair gerçekleri ve bu hayatta karşılaşacağı olaylara karşı nasıl tepki vereceğini, hareket başlamadan daha yolun başındayken bilebilseydi acaba nasıl bir hayatı olurdu?

Okul hayatı başlamadan önce… 

Sürekli bir performans nasıl sergilenir?

İnsan nasıl öğrenir? 

Zihin nasıl anlar? 

Başarının sürekliliği nasıl sağlanır?

İş yaşamına atılmadan önce…

Karar nasıl verilir?

Girişim nasıl yapılır?

Hırs ve azim nasıl ayırt edilir?

Taviz verdiğimi nasıl anlarım?

Cesaret etmem ve geri durmam gereken yeri nasıl ayırt ederim?

Nasıl sınır belirlenir?

Yetki ve sorumluluk sürecini nasıl yönetirim?

Evlenmeden önce…

Sağlıklı, mutlu, dengeli bir aile nasıl kurulur?

İlişkide sürekli mutluluk ve denge nasıl korunur?

Eş seçiminde öncelikle dikkat etmemiz gerekenler nelerdir?

Nerde geri adım atmak gerekir?

Yapılanın jest mi taviz mi nereden anlaşılır?

Çocuğu olmadan önce…

Bir çocuk hayata nasıl hazırlanır?

Özgüvenli, sorumluluk sahibi bir çocuk nasıl yetiştirilir?

Problemler olmadan önce...

Problemler nasıl çözülür?

Nerde nasıl tepki verilir?

Zorlukta nasıl tepki vermek gerek?

Baskıda dayanıklılığımız nasıl artar?

Kıtlıkta doğru tepki için öncesinde ne yapmak gerekir?

Bollukta tepkilerimizi nasıl dizayn edebiliriz?

Hayata karşı…

Dikkatli ol!  Peki, nasıl dikkatli olunur?

Kendini koru!  Peki, ama insan nasıl korunabilir?

Kendine güven biraz! İnsan kendine güveni nasıl geliştirir? 

Sen de koy tavrını, silik olma bu kadar, azıcık dik dur! Tamam. Ama doğru yolda dik durmak için ne yapmak gerek?

Bu iyi niyetli nasihatler ve uyarmalar hiç bitmeden hayatımız boyunca devam eder. Asırlardır değişmeyen bu cümleler önce bize söylenir.  Sonra da çoğu zaman o cümleleri bir zaman sonra biz söyler buluruz kendimizi. Sanki sevenler ve sevdikleri arasında, nesiller boyu elden ele aktarılan bayrak yarışındaki bayrak gibidir bu cümleler.

Söyleyenlerim kimi neyi neden söylediğini bilse de kimisi de öyle duymuş onu devam ettirir. Bazı annelerin yaptığı gibi dayak yiyip gelen çocuğuna kızmak yerine önce sevgiyle ‘’Canın acıdı mı?’’ diye sorardı.  Babalar da kavga etmeden ama hakkını da yedirmeden sorunu çözmeyi öğretirdi. Herkes en iyi bildiği çözümü öğretirdi. 

Böylece çocuklarına gerektiğinde dik durabilmek ve kendine güvenebilmek için ihtiyacı olan yöntemleri göstermiş olurlardı.  Çocuklarda ebeveynlerinden ihtiyacı olan sevgi ve desteği almış kendi bedelini ödeyerek, problemini nasıl çözeceğini öğrenmiş olurdu. Böylece hayatına tecrübe ettiği konularda dikkatli ve özgüvenli bir şekilde devam edebilirdi. Nesilden nesile bilgi aktarımı olurdu.

Bu deneyim ve tecrübeler bir araya gelip toplumsal düzeni oluştururdu. 

İnsan yaşamında karşılaşacağı olay ve durumlara karşı vereceği en doğru tepkiyi seçmek için hazırlıklı olsa nasıl bir hayat yaşanır? Yüzyıllar süren insanlık tarihi boyunca birileri evlendi, birileri ticaret yaptı. Birileri çocuk yetiştirdi. Dünden bugüne deneyim transferi yapabilenlerle sıfırdan başlayan bir olur mu?