AVANTAJ MI? DEZAVANTAJ MI?

Sert soğuk bir sonbahar günüydü… 

Hastane penceresinden gördüğü manzara yüzünü gülümsetti

Gökyüzünün gri rengine inat açan kasımpatılar öyle güzeldi ki…

Ta ki sancılar yine başlayıncaya kadar…

Çığlık atmamak için kendini zor tuttu 

Doktorun sesi geliyordu koridordan 

Bebeğin yaşamı tehlikede ameliyathaneyi hazırlayın!

Kocasına baktı endişe dolu gözlerle , ‘’Bizim bebeğimiz mi’’ diye sordu 

‘’Evet’’ dedi kocası, sesindeki çaresizlik tüm odaya yayıldı sanki 

Sessizce vedalaştılar ikisinin de kelimeler boğazında düğümlenip kalmıştı sanki 

Ameliyathaneye doğru hızla giden sedyenin ardından uzunca süre bakakaldı.

Zaman geçmek bilmiyordu sanki.

Ne yapacağını bilemedi. Ayaktaydı oturmaya karar verdi. Dayanamadı ayağa kalktı tekrar.

Boyası hafif dökülmüş, paslanmaya başlamış duvardaki saatten gözünü alamıyordu. 

Saatin tik tak sesi ile kalbinin atış sesi birleşiyor, beyninde yankı yapıyordu 

Tüm koridoru kaç kez gidip geldiğini bilmeden yürüdü.

 “Daha öncede doğum yaptı ama niye bu kadar uzun sürdü? ‘’ diye düşündü.

O sırada doktorun sesi ile kendine geldi.

‘’Bebeğiniz dünyaya geldi!’’

‘’Oh! Çok şükür’’ diye geçti içinden

‘’Sağlıklı mı doktor hanım ?’’ ‘’ eşim nasıl ?’’ ‘’ bebeğimiz?’’

Doktorun yüzündeki ifade hiç hoşuna gitmedi.

‘’Eşiniz iyi … yalnız bebeğin gelişiminde problem var. Diğer yaşıtlarına göre gelişimi daha geç olabilir.’’

İçini üzüntüyle karışık bir sevinç kapladı.

‘’Çok şükür ‘’ diye mırıldandı gözlerinden akan yaşlarla birlikte...

Baba! yemek hazırmış annem bizi çağırıyor!

Masumun sesiydi.

Yıllar ne çabuk geçti, daha dün gibiydi doğumu ama 17 yaşındaydı. Genç delikanlı olmuştu Masum.

Doktorların dediği gibi olmuştu. 

Öğrenme güçlüğü yaşıyordu yaşıtlarına göre ama evlerinde bu hiç problem olmamıştı.

Masuma özel bir ilgi göstermemişlerdi. Herkes gibi o da okuluna gitmiş ve ondan da sorumluluklarına sahip çıkması istenmişti.

Şimdi sırada  üniversite vardı Masum için. Hayallerinde hiç engel yoktu. Üniversite okumak , kendi işini kurmak ve sevdiği kızla evlenmek istiyordu.

Fakat sınavda istediği sonucu alamadı. Üniversiteyi kazanamamıştı. Bu  hayattaki ilk başarısızlığım diye düşündü sessizce ağlarken. Bir kaç gün yataktan çıkmak istemedi. Ailesi de ne yapacağını bilemiyordu. Aldığı ilk olumsuz sonuçtu bu Masumun . 

Sanki hayat bir soru sormuştu …

Şimdi ne yapacaksın? 

Bu olumsuz sonuç karşısında , tepkin ne olacak ? 

Dış dünyayı suçlamak mı?

Tüm engellere rağmen kendi imkânlarınla yola devam etmek mi?

Masum, yola devam etme kararı aldı.

Bir pizzacıda engelli kontenjanı ile garsonluk yapmaya başladı.

Kontenjanı engelli idi ama çalışma performansı engelli gibi değildi.

Çok çalışıyordu.  

Kısa zamanda herkese kendini sevdirmişti.

En erken o geliyor, en geç o çıkıyordu iş yerinden. 

Sorumluluk almaktan kaçınmıyor, hatta hizmet kalitesini arttırmak için kendine ekstra işler çıkarıyordu

Ta ki tüm dünyayı etkileyen salgın hastalıkla işyeri süresiz kapanana kadar…

Herkesi işten çıkarmışlardı ve ne kadar süreceğini de kimse bilmiyordu.

Hayat ikinci kez aynı soruyu sormuştu Masuma …

Şimdi ne yapacaksın?

Bu olumsuz sonuç karşısında , tepkin ne olacak ? 

Dış dünyayı suçlamak mı?

Tüm engellere rağmen elindeki  imkânlarınla yola devam etmek mi?

Masum , yine yola devam etme kararı aldı.

Hazır bu boşlukta üniversiteye tekrar hazırlanma kararı aldı.

Kendi işini kurma hayali  hala devam ediyordu.

Üniversiteyi yine kazamadı. Bu sırada salgın hastalık azalmaya başlamıştı.

Çalıştığı pizzacıdan çağırdılar. Kaldığı yerden devam etti çalışmaya. Hiç ara vermemiş gibiydi  sanki .

Ta ki hayat üçüncü soruyu sorana kadar …

Şimdi ne yapacaksın ? diyordu hayat ama bu sefer bir engel değildi soru . Hayallerine ulaşabilmekle ilgili bir fırsattı.

Kurmak istediği iş ile ilgili büyük bir teklif gelmişti. 

Hem işi öğrenecek hem de burada kazandığının iki katını kazanacaktı. 

Şimdi ne yapacaksın? diyordu hayat …

Eskiye sadakat mi ? Verdiğin sözü tutmak mı? 

Transfer teklifi  aldım deyip yeni fırsatlara yelken açmak mı ? 

Bu sefer yeni ufuklara yelken açmak yerine , kaldığı yerden devam etmeyi seçti Masum. Sözüne sadık kaldı . İşyerinde devam etme kararı aldı.

Bütün arkadaşları dalga geçti Masumla 

Bu fırsata hayır demek delilikti onlar için…

Masum dinlemedi tüm gücüyle çalışmaya devam etti.

Ta ki patronun onu odasına çağırdı güne kadar.

‘’Masum gel oğlum iki dakika yanıma !’’

Masum tedirgin oldu. Yoksa işler yine kötü mü gidiyordu?

Görüşme sandığından uzun sürdü.

Çıktığında şaşkınlığından konuşamıyordu.

Hava soğuktu ama hiç üşümüyordu  

Patronu ona yöneticilik teklif etmişti!  Ve ileriye yönelik onu ortak yapmakla ilgili düşüncelerinden bahsetmişti Masuma!

İnanamıyordu duyduklarına! 

‘’Bir şey seninse onu ancak erteleyebilirsin, ama  asla ret edemezsin’’ diye mırıldandı 

Hayallerine bir adım daha yaklaşmış olmanın verdiği sevinçle ,

Ağzında samimi bir şükür,

Suratında kocaman bir gülümseme,

Elinde annesine aldığı kasımpatılar…

Kalbinde giderek büyüyen umutla,

Evinin yolunu tuttu.