HAYATIMIN PATRONU KİM?

    “Nasıl da geldim bu noktaya, beş parasız borç harç içindeki yaşantıma?  Kim bilebilirdi ki insanın seçimlerinin bu denli maddi manevi kayıplara yol açacağını... Üç ev, bir araba ve bir sürü icra borcu; bu ise sadece maddi kısmı. Bir de kendine güvensizlik, hayata karşı marifetsizlik, ümitsizlik de cabası..." diye dertleniyordu Kaya.  Oysa ki üniversite sınavına çalışırken geleceği ile ilgili nasıl da umutluydu. Sınavı kazanabilmek için yoğun bir çalışma sistemi uygularken; aynı zamanda arkadaşları ile görüşmüyordu, en sevdiği oyunu oynamayı bırakmıştı, ailesi çalışmasına destek olabilmek için ev işlerinde ondan yardım beklemiyordu. Tüm bunlar Kaya’nın hayal kurduğu iyi bir hayatın, iyi bir işin, iyi bir kariyerin olabilmesi için ortaya koyduğu çabaları, bedelleriydi.  Derken o sabah ekranda Mimar Sinan Üniversitesi Mimarlık Bölümünü kazanmış olduğunu gördü. Havalara uçtu, bu onun hedeflediği üniversite ve bölümdü.  

    Ve yepyeni bir hayata başladı. Renkli üniversite yılları... Yeni arkadaşlar, yeni ortamlar... Gününü gün ediyordu. Şehir dışı tatilleri, partiler, kamplar, çok eğlenceli bir 4 sene geçirdi. Mezuniyet vakti gelmişti. Şimdi artık iş görüşmeleri, stajlar, kurslar, kendini bir yerlerde yetiştirme geliştirme çabaları başlamıştı. Artık hayatının sorumluluğunu alması gerekiyordu. Ama sorumluluk almanın ne demek olduğunu öğrenmemişti ki. Aynı zamanda hayatta çıraklığını yaşamadığı hiçbir şeyin ustalığına varamayacağını bilmiyordu. Böylece işin hiçbir detayını öğrenmeden patron olmaya karar verdi. Ne vardı ki patron olmakta? 

    Ailesi de öğrenciliğinde olduğu gibi maddi manevi onu desteklemeye devam ediyordu. İki arkadaşı ile birlikte mimarlık ofisi açtılar.  İstedikleri işi kabul ediyorlar, istemedikleri işi bir bahane ile reddediyorlardı. Kabul ettikleri işler de çalışanların maaşına ve giderleri karşılamaya yetmedi. Borçlar birikti ve iflas bayrağını çektiler. İşte burada borçlar ve çalışan maaşları bir ev parasıyla kapatıldı. Zaten bu işi sevmemişti. İnsan emek harcamadığı bir şeyi nasıl sevebilirdi ki? 

    Sonra yeni bir maceraya atılmaya karar verdi. Nasıl mı karar verdi? “Ortamları çok seviyorum. Arkadaşlarım ile ortak iş yapmayı da çok seviyorum. Ee ben o zaman bir restoran açayım” dedi demesine ama bu işin de nasıl yapılacağını öğrenmesinin gerekli olduğunu düşünmemişti. Geceleri restoran ortamında geç saatlere kadar arkadaşları ile takılıp, ertesi gün öğle vakitleri ancak uyanabiliyordu. Dolayısıyla ne işleyişi, ne de çalışanlarını yeterince denetleyebiliyordu. Derken bu işi de batırdılar. Çok sevdiği arkadaşları ona borçları bırakıp kaçtılar. Yine borçlar Kaya'nın ailesine kalmıştı. Ama bu sefer durum daha ciddiydi. Borçlarla beraber icralık da olmuştu. Eğer ödemez ise hapse girecekti. Ailesi bu sefer de iki ev ve bir araba ile Kaya'yı kurtardılar. Kaya ise hala hayatında nerede yanlış yaptığını göremedi. Ailesinin imkânlarına güvenmesi ve ailesinin ona tavizlerinden dolayı hayatında sorumluluk almayı öğrenemedi ve marifetlenemedi. Oysa ki insan sorumluluk aldığı yerde yetki sahibi olur ve marifetlenir. 

    Peki Kaya nasıl kendi hayatının patronu olacaktı?