Sarp Yokuş Nedir Bilir Misin?

 Halil-İbrahim kardeşlerin hikâyesi vardır. Birisi evli, çoluk çocuğu var... Diğeri ise bekâr yeni düzen kuracak... Bir akşam kardeşlerden evli olan bekâr kardeşini düşünerek, o daha kendisine bir düzen kuracak diye, buğdayından bir kısmını götürür ve kardeşinin payının üzerine ekler. Bekâr kardeş de kendisinin sonuçta tek kişi olduğunu düşünüp, abisinin bir ev geçindirdiğini düşünerek, o da kendi payından, abisinin buğdayına ilave eder. ALLAH; bu kardeşlerin kendi ihtiyaçları olmasına rağmen, birbirleri için yaptıkları bu ikramlı hallerinden öyle razıdır ki, iki kardeşin de şaşıracakları şekilde buğdaylarını öyle bir bereketlendirir ki, taşımakla bitiremezler…

İnsan ne zaman başkasına verebilen olur? Nasıl olur da kendi isteklerinden uzaklaşıp başkasını düşünebilir? İnsanoğlu muhtaç yaratılmış, hepimizin türlü türlü istekleri var. Tek başımıza o ihtiyaçlarımızı, isteklerimizi karşılayamıyoruz. İnsan, istediği her şey olsun ister, hep kazanmak ister. Hep kendisine verilsin, kendisinin olsun... Aldıkça doyabileceğini zanneder ama işin ilginç yanı, aldıkça daha da aç, daha da istekle dolar. Bir türlü doyuma ulaşamaz… Nasıl olur da kazandığını zannederken, aslında kazanamaz, mutlu olamaz insan? 

Çoğu insanın bilmediği şey şudur; insan kendi isteklerine değil de, başkasının ihtiyaçlarına odaklandıkça ve onları karşıladıkça kendi ihtiyaçları karşılanmaya başlar ve kendisini daha mutlu hisseder. Açlığını hissettiği şeylerin açlığı gitmeye başlar, yerine sürekli bir huzur ve dinginlik hali gelir. İnsan hayatında bilinçli bir şekilde açlık oluşturmalıdır ki, hayatının bir kıvamı olabilsin.

İnsan zaman zaman hayatına dönüp şöyle bir bakmalı… 

Bir yerde olduğunda varlığın orayı ne kadar hafifletiyor, yük olan değil de ne kadar yük alansın? Sen yokken yokluğun ne kadar belli? Pek de iyi bir gününde değilken, sende neşe yokken, hayatında bazı şeyler çok da yolunda gitmezken o ortama neşe verebilen misin? Borcun varken, sen ihtiyaç sahibi iken "RABbim bana bir şekilde yardım eder" deyip, sırtını RABbine dayayıp başkasına borç verebilen misin? Sen evlenememişken, henüz bir aile kurmak için geceleri RAB bine dualar ederken, yakın arkadaşının düğününde kendi düğünün gibi eğlenenlerden, onun güzel bir aile olması için dua edenlerden misin? Erken yaşta kadınsı hormonlarınla ilgili sıkıntı yaşasan ve doğal yolla bebek doğuramayacağını söylese de doktorlar, sen bir bebeğin açlığını çekerken, çevrendeki kadınların anne olması ve hayırlı evlatları olması için kalpten dua edebilen misin? Müşterin olmadığı halde, işlerin iyi gitmezken, komşunun senden daha uzun zamandır müşterisi gelmedi diye, uzun zamandır da ilk defa kapına gelmiş olan bir müşteriyi komşuna gönderebilen misin? Senin çok ihtiyacın varken, sen başka birinin ihtiyacını kalpten karşılayabilen misin? 

İnsan, hayatta sadece kendi çıkarına hamleler yaptığında kazanır gibi görünür, öyle de zanneder... Ama bilmez ki asıl kazanç; birilerine de destek olabildiğimiz, ihtiyaç giderdiğimiz yerlerdedir... İlişkilerde, ticarette, usta-çırak, öğretmen-öğrenci ilişkilerinde…

Kazanmak...

Sadece ticarette mi kazanır insan? Öyle ya bir alma verme dengesidir bütününde asıl olan... Peki, biz bu hayatta ne kadar ihtiyaç gideren taraftayız? Ne kadar başkasının lehine olmaya çalışıyoruz... Bulunduğumuz yere ne kadar fazlayız? Bir yerde olmadığımızda ne kadar belli oluyor yokluğumuz?  

Sarp yokuş nedir, bilir misin?

İşte kazanmanın perde arkasındaki kısım oradadır. Tıpkı zamanı geldiğinde filizlenmek üzere, toprağın dibine gömülen ve görünmeyen tohumlar gibi... Öyle ki, her tohumun gücü ve bereketi de, o sarp yokuştaki zahmetine göredir...

İhtiyacın varken, verebildin mi?

Sende yokken, olanı paylaşabildin mi?

Çok yutkunduğun anlarda, sessizliğe bürünüp, zoraki tebessüm edebildin mi karşındakine...

Özgürlüğünü nasıl kısıtladığının kendisi bile farkında olmayana, onun o bağımlılığından çıkabilmesine destek olmaya çalıştın mı?

Ne kadar dert edindin sen konfordayken, saniyelerle canını kurtarmaya çalışan kardeşlerini?

Ne kadar uyumlanmaya çalıştın yaşantınla onlara... Elin onlara uzanamasa bile, kalbinden ve dilinden dökülen dualarla, onlarla bir olmaya çalıştın mı mesela…

Ya da onsuz asla yapamam, o olmazsa olmaz dediğin kahvenden, çikolatandan, o kişiden ya da bağımlı olduğun yanlış alışkanlıklardan vazgeçebildin mi mesela...

Kendini özgürleştirebildin mi, seni tüm aşağı çeken yüklerinden, kendini azat edebildin mi?

Yokuş çıkarken insanın yükü ya çok hafif olmalı ya da yükü olmamalı ki o yolculuğu rahat geçsin, öyleyse nice sarp yokuşlarda yolda kalmadan çıkmak için, öncesinde o yüklerden kurtulmak gerek... Yükselmek için önce yükleri atmak gerek...

Sarp yokuşlar adı üzerinde yokuş yukarıdır, zahmetlidir, sancılıdır ama bir o kadar da insanı, mevcut yaşantısını başka bir lige taşıyan imaj ataklardır… Eğer insan bilirse kıymetini…

Ah insan… Bir sen… Bir bilebilsen… Herkes bilirdi o zaman…