Karanlıkların ardına saklanır aydınlık,
Soğuğun ardına gizlenir sıcaklık,
Kışın ardında yaz, yazın ardında kış,
Unutur insan, hep unutur…
Sanır ki dünya hep kış olacak ya da hep yaz,
Hep iniş olacak ya da hep yükseliş,
Hep iyi olacak ya da hep kötü,
Oysa hayat, sürekli bir döngü halinde akar gider…
Bazen iniş olur, bazen yükseliş.
Bazen yaz olur, bazen kış.
Bazen mutluluk olur, bazen mutsuzluk.
Ne doğumun ne de ölümün vakti şaşmaz.
Her gün yine, yeniden…
Yeni başlangıçlar, yeni seçimler, yeni bitişler…
Her yeni gün; yeni bir sayfa, lütfedilen yeni bir hayattır.
Her anın içinde bin bir türlü fırsat,
Umutlar, seçenekler, kavşaklar…
Unutur insan, hep unutur…
Kendinin geçici olduğunu unutur.
Her şeyin bir gün geçeceğini unutur.
Oysa zorluklar geçer,
Kolaylıklar geçer,
Sevdalar geçer,
Sıkışıp kaldığın problemler geçer,
Keyif aldığın lezzetler geçer,
Korkular, kaygılar geçer.
İnsan yolun sonuna geldiğinde,
Geriye bir bakma imkânı olsa,
Neleri değiştirmek ister?
Neler yaşadı?
Hayatında ve insanlarda hangi izleri bıraktı?
Pişmanlıkları neler?
Mutlulukları neler?
Kıyamadıkları, kıymetlileri nerede?
Neleri ardında bıraktı?
Neleri yanında götürebildi?
İnsan, bazen yoklukla sınanır bazen bollukla,
Hep bir acele, hep bir sabırsız, hep bir telaş,
Yetişmek ister ama hep bir adım eksik kalır.
Tamamlamak ister hep bir noksan çıkar.
Bitmek bilmez işler arkamızda olmuş uzun bir kuyruk.
Hancı gibi sahibiyiz sandık her şeyin,
Hep başkaları yolcuydu hayatımızda,
Birileri geldi birileri çıktı,
Hancı da bir yolcu da bir, sakın unutma!
Sakın durağını evine dönüştürmeye çalışma!
Gitmek için geldik biz buralara.
Her an gidebiliriz ama sorsan hiç ama hiç hazır değiliz.
Keşke bir tohum gibi olabilsek…
Kayaların arasında,
Az bir su,
Çok az bir ışık,
Umudumuz tükenmek üzereyken bile,
Hiç yorulmadan, şikâyet etmeden,
Mücadele etmeyi bırakmadan,
Sebebi oluşturup sonuca teslim olmuşken,
Azimle o dalın içinden çıkan filiz gibi olabilsek…
Neye ihtiyacın varsa bil ki benim de ona ihtiyacım var.
Vermekle çoğalır bendeki sendeki.
Ekle, çoğalt, üstünü ört, canlandır, destek ol.
Umut ol çevrene…
Umut ol kendine…
Gül, tebessüm et, sev, merhamet et.
Hisset insanın derdini, yükünü, telaşını.
Kırma kimsenin umudunu,
Kırma içimdeki umudumu,
Şahit olduğun umut,
Hissettiğin sevinç olsun…
Bir insana vereceğimiz en büyük zararlardan biri umudunu kırmak... Umudu kırılan, üzülen insan modu düştüğü için daha da toparlanması zor oluyor. Teşekkür ederiz, çok güzel bir konuya değinmişsiniz 💐👏
YanıtlaSilNe güzelde ifade edilmiş herşeyin geçici olduğu ve bize sadece emanet edildiği emeği geçen herkese teşekkürler 💐
YanıtlaSilElinize emeğinize sağlık çok güzel bir anlatım olmuş
YanıtlaSilİnsanın handikapını çok iyi anlatan ve ne yapması gerektiğine çok güzel bir dille değinen bilinç açıcı bir yazı olmuş
YanıtlaSilŞiir tadında umutlu bir yazı🥰
YanıtlaSil"Sahibiyiz sandık her şeyin
YanıtlaSilOysa hancı da bir yolcu da
Gitmek için geldik biz buralara
Umudunu kırma
Umudumu kırma" ... gerçekten çok güzel anlatılmış. Bu güzel yazı için teşekkürler, emeğinize sağlık
“ Neye ihtiyacın varsa bil ki benim de ona ihtiyacım var.” Tam olarak dediğiniz gibi. Bu yazı ihtiyaç giderdi..
YanıtlaSilKırma kimsenin umudunu,
YanıtlaSilKırma içimdeki umudumu,
Ellerinize sağlık🌸d
Gerçektende de tekrara tekrar dönüp okunası ve her daim hatırlanısı bir yazı .. emeğinize sağlık
YanıtlaSilGünümüzde çok az düşünen veya hiç düşünmeden yaşayan
YanıtlaSilÇok güzel yazı elimize sağlık
YanıtlaSilM.A.Çakır RABBİM umutsuzluğa duruşrecek kadar cahil etmesin ALLAH var gam yok elinize sağlık..
YanıtlaSilGül, tebessüm et, sev, merhamet et! Emeğinize sağlık 😊💐
YanıtlaSilUmudumuz var çok şükür umudumuzu arttıran bir yazı ellerinize emeğinize sağlık...
YanıtlaSilBir daha bir daha okunur... Acil durumda okunur. Her seferinde umut veren çok güzel bir yazı.
YanıtlaSilSendeki beni, bendeki sen olana gizlemisler... 🔍🤍
YanıtlaSil